Vinstrióreiðunni hafnað í borginni

Það er tvennt einkar gleðilegt við niðurstöður borgarstjórnarkosninganna; Sjálfstæðisflokkurinn er stærstur allra flokka og vinstri meirihluti Samfylkingar, VG og Pírata er fallinn.

Einhverjir reyna að teikna upp þann veruleika að önnur niðurstaða hefði fengist með Bjarta framtíð innanborðs. Það er rangt. Miðað við það ábyrgðarleysi sem Björt framtíð hefur sýnt í landsmálapólitíkinni, hefði hún ekki náð inn manni.

Hér er um stórsigur að ræða fyrir Sjálfstæðisflokkinn, sem þrátt fyrir lygaherferð óvandaðra manna úr Samfylkingunni og árás frá fjölmiðlum henni tengdri, stendur uppi sem óvéfengjanlegur sigurvegari kosninganna.

Athygli vekur að Píratar eru eini flokkurinn sem ekki er refsað fyrir óráðsíu fráfarandi meirihluta, sem segir mér að ekki er víst að allir hafi skynjað Píratana sem hluta af þeirri heild. Þeir fóru huldu höfði í samstarfinu, og fólk sem kaus þá gerði það í þeirri trú að um breytingarafl væri að ræða. Það er ekki raunin.

Vegna þess pólitíska óþroska sem frambjóðendur fráfarandi meirihluta, Samfylkingar, VG og Pírata, hafa sýnt með því að útiloka framboð er landslagið nokkuð skýrt. Ólíklegt verður að teljast að Sósíalistaflokkurinn vilji starfa með flokkum úr fráfarandi meirihluta sem gerðu fátt annað allt síðasta kjörtímabil en að tryggja fólk í fátæktargildru með getuleysi á húsnæðismarkaðnum.

Eins og margir spáðu, þá er Viðreisn í oddastöðu og tvennt í stöðunni fyrir fólk þar á bæ. Samstarf með Sjálfstæðisflokki, Miðflokki og Flokki fólksins – sem endurspeglar ákall kjósenda í Reykjavík um breytingar; eða samstarf með bandalaginu sem var hafnað; Samfylkingunni, VG og Pírötum. Viðreisnar er valið. Síðari kosturinn yrði pólitískt sjálfsmorð. Við skulum vona að Þórdís Lóa og Pawel búi yfir nægilegri skynsemi til að sjá það.

Píratar á móti þeim sjálfum

Fyndið er að fylgjast með auglýsingum Pírata nú fyrir kosningarnar. Öll málefni sem koma frá flokknum eru hermi-málefni frá Samfylkingunni; Píratar = (litla) Samfylkingin.

Eina sérstaða þeirra er mótstaða gegn spillingu og ákall um gegnsæi – en lítið er talað um lýðræðið um þessar mundir, enda gæluverkefni Pírata í borgarstjórnarmeirihlutanum með öllu gjaldfallið. Allar ákvarðanir eru teknar í ráðhúsinu af valda-elítu Samfylkingarinnar, Píratar fá að setja lítil gæluverkefni á vefinn „betri Reykjavík“. Þar má almenningur kjósa um, hvort fara eigi í viðhald á götum, eða setja upp vatnsrennibraut í sundlaug hverfisins – eitthvað sem þarf hvort eð er að gera – fyrr eða síðar.

Vera Pírata í meirihlutanum þessi fjögur ár er hlægileg, og bera auglýsingar þeirra þess merki að samviskubitið nagi þá nú – og séu þeir þá jafnvel komnir í mótstöðu við sig sjálfa – og spillta valdaflokkinn, Samfylkinguna, sem hefur þá alveg undir hælnum.

Hér er eitt spjaldið; „ekkert rugl á okkar vakt“.

 

Nei. Ekkert rugl á fjögurra ára vakt Pírata – nema náttúrulega að fjöldi á biðlistum leikskóla tvöfaldast á ári hverju, það tekur 26% lengri tíma fyrir fólk að komast milli staða nú en fyrir fjórum árum og húsnæðisverð er orðið svo óviðráðanlegt, vegna íbúða skortstefnu meirihlutans, að unga fólkið er fast í foreldrahúsum. Bíddu, ætluðu Píratar ekki að höfða til ungs fólks í borginni ? Hvernig gat þetta gerst á „þeirra vakt“ ?

Hvernig ætla Píratar að „stoppa ruglið“ ? Varla með því að leiða Dag B. Eggertsson aftur til valda, eða hvað ?

Annað spjaldið segir; „anti-corruption (ísl. engin spilling)“.

Nei. Engin spilling meðan Píratar eru í ráðhúsinu, nema; Ólafur Ólafsson fær ódýrar lóðir í Vogabyggðinni, skorið er niður í leikskólum borgarinnar fyrir gæluverkefni Hjálmars Sveinssonar við Grensásveg og svo auðvitað húsnæðisskortsstefnan, sem skilar sér í mikið hærra húsnæðisverði. Þetta síðasta er langbest hjá Pírötum, því með þessu hækkar leiguverð vegna lítils framboðs á leiguhúsnæði, en eigendur eignanna græða – þ.e. peninga-elítan. Allt í boði Pírata, sem leiða valda flokkinn Samfylkinguna til valda.

Gegn hverjum beinist auglýsingaspjald Pírata ? Gegn þeim sjálfum. Líklega já, og það er alveg sama hversu mikið þeir gretta sig, ástandið lagast ekkert. Það hlýtur að vera mjög erfitt að vera í þannig mótstöðu við sjálfan sig. Aðeins ákveðnari Dóra Björt:

Nei þetta virkar ekki.

Síðasta spjaldið er svo skemmtilegast; „Píratar standa vörð um borgara- og mannréttindi jaðarsettra hópa“.

Ætli þeir öryrkjar sem þurftu að draga réttindi sín gagnvart borginni út með töngum, séu sammála því ? Hvernig stendur á því, siðferðisins vegna, að Píratar gátu hugsað sér að standa á bak við meirihluta sem hagaði sér með þessum hætti ?

Flestir hljóta að sjá í gegnum kosningaslagorð Pírata sem eru engan vegin trúverðug. Ekki hjálpa þeim að leiða Samfylkinguna til valda í vor.

Hildur Björnsdóttir er svarið við úreltum karlastjórnmálum

Nú þegar kosningabaráttan í Reykjavík er í hámarki er vert staldra við og fara yfir málin. Ljóst er að tveir turnar munu berjast um völdin í borginni í vor, annars vegar Sjálfstæðisflokkurinn og hins vegar Samfylkingin.

Það er kannski ekki öllum ljóst, en talsverður munur er á þessum framboðum þegar kemur að stjórnmálalegum gildum. Meðan Samfylkingin stendur fyrir úreltum karla stjórnmálum og fjarlægð við kjósendur, þá er áberandi hversu mikið ferskari straumar leika um Sjálfstæðisflokkinn.

Þetta sést best á því hverjir eru hafðir í forsvari fyrir flokkana.

Hjá Samfylkingunni eru það nánast eingöngu Dagur B. Eggertsson og Skúli Helgason. Hjálmar og konurnar tvær, Heiða Björg Hilmisdóttir og Kristín Soffía Jónsdóttir eru höfð til baka.

Þetta er ekki gert að ástæðulausu. Karlar hafa svarað fyrir hönd Samfylkingarinnar allt kjörtímabilið. Önnur ástæða er orðspor þeirra sem skipa efstu sætin á framboðslista Samfylkingarinnar.

Heiða Björg hefur komist í fréttirnar vegna vafasamra mála, þegar hún rægði nafngreinda aðila í #daddyto hreyfingunni á opinberum vettvangi.

Kristín Soffía lét svo að sér kveða fyrir síðustu kosningar þegar hún lét meðlimi rússnesku Rétttrúnaðarkirkjunnar heyra það; sagði þá skítasöfnuð sem mætti fokka sér.

Hjálmar Sveinsson hefur verið áberandi í umræðunni, og hefur slæmt orð á sér; sem dæmi um slíkt eru samskipti hans við verktaka við uppbyggingu Höfðatorgs – þar sem hans aðkoma jók byggingakostnað framkvæmdanna um tugi milljóna.

Þessu er ólíkt farið hjá Sjálfstæðisflokknum sem býður upp á óhefðbundna stjórnmálamenn sem andsvar við úreltum karlastjórnmálum.

Hjá Sjálfstæðisflokknum er bæði í forsvari fólk sem hefur reynslu af sveitastjórnarmálum, sem dæmi Eyþór Arnalds og Marta Guðjónsdóttir, sem og notendur þeirrar þjónustu sem sveitafélögin bjóða upp á.

Meðan Dagur B. er stjórnmálamaður sem vill halda fjarlægð við kjósendur og stunda sýndar-stjórnmál. Er Eyþór maður fólksins sem vill láta verkin tala.

Frambjóðendur Sjálfstæðisflokksins fá líka að njóta sín jafnt og óháð kyni, eða stöðu þeirra á listanum – enda fer þar duglegt fólk með framsæknar hugmyndir byggðar á reynslu þeirra af þjónustunni. Hildur Björnsdóttir og Valgerður Sigurðardóttir eru gott dæmi þar um.

Kjósendur hafa því val um tvennt í vor:

Úrelt karlastjórnmál, þar sem frambjóðendur eru ekki í tengslum við kjósendur – og hins vegar stjórnmál sem byggð eru á reynslu venjulegs fólks.

Atkvæði greitt Samfylkingunni, VG eða Pírötum – er ávísun á það fyrrnefnda.

Hildur hitti John Travolta

Á hverjum degi eitthvað um Dag

Það hefur sennilega ekki farið fram hjá neinum sem les þetta blogg að sá sem situr hér og skrifar er ekki neinn sérstakur áðdáandi Dags B. Eggertssonar, en nánast á hverjum degi er eitthvað birt hér tengt þeirri óstjórn sem ríkir í Ráðhúsinu við tjörnina.

En það var ekki alltaf þannig á þessum bæ að vinstri flokkar fengju þá útreið sem hér hefur sést að undanförnu – og gátu þeir lengi vel gengið að atkvæði mínu sem vísu.

Eftir tvö ár með vinstri stjórn hér í landinu, og skrípaleikinn í borginni, sem leiddur var af Jóni Gnarr og Degi B., hafði ég algjörlega sannfærst um að þessi öfl væru beinlínis skaðleg fyrir land og þjóð.

Megin ástæðan fyrir viðsnúningnum, var það hugmyndafræðilega stríð sem þessir aðilar virtust nærast á, fremur en væntumþykja við þá sem þeir voru kosnir til að þjóna.

Allt var gert fyrir hugmyndafræðina, þar sem kaup / kaups pólitík var allsráðandi. VG fékk pólitísku réttarhöldin yfir Geir H. Haarde ásamt öfgastefnuna í umhverfismálum, Samfylkingin fékk ESB-ið sitt, stjórnlagaráðið og baráttuna fyrir breyttri Stjórnarskrá, og þannig mætti lengi telja.

Þessir flokkar stóðu engan vegin í lappirnar gagnvart erlendum aðilum sem skýrist mest af þráhyggju Samfylkingarinnar í þá átt að framselja fullveldi þjóðarinnar undir erlendar stofnanir.

Vitleysan í borginni var engu betri en þar voru menn í hugmyndafræðilegu stríði gegn einkabílnum. Allskonar nefndir og embætti voru sett á laggirnar, og þegar borgarstjóri var inntur að einhverju, þurfti hann að spyrja aðstoðarmanninn sinn, því sjálfur var hann úti á túni.

Þetta virkaði ekki traustvekjandi, og flokkar sem áður voru breiðfylkingar voru nú orðnir einsleitur hópur fólks í hugmyndastríði við allt og alla sem voru þeim ekki þóknanlegir – af einhverjum ástæðum.

Síðan frá því í Alþingiskosningunum árið 2013, hef ég kosið Sjálfstæðisflokkinn, og skráði mig svo í flokkinn fyrr á árinu. Ástæðan fyrir því að ég valdi Sjálfstæðisflokkinn, er að þar innanborðs er breiðfylking fólks, af ólíkum stéttum, og í ólíkum stöðum, en þó með svipaðar skoðanir, sem að mínu mati er líklegast til að móta samfélagið á farsælan máta og í sátt við sem flesta.

Ég heyrði það nýlega á samfélagsmiðlum að ég væri hluti af „skrímsladeildinni“ – en þetta er orð sem ég notaði sjálfur óspart á fyrri árum. Ég hef ekki enn rekist á neina skrímsladeild innan Sjálfstæðisflokksins, þó hef ég farið á ótal fundi í stuttri veru minni innan flokksins.

Til þeirra sem trúa enn á skrímsladeildina hef ég þetta að segja:

Ég kaus Alþýðuflokkinn árið 1995, Samfylkinguna árin 1999 – 2007, VG ári 2009 og svo aftur í borgarstjórnarkosningum árið 2010. Ef þessir flokkar höfða ekki lengur til mín, er nærtækara að finna skýringar á því hjá þeim sjálfum, en að kenna mig við einhverskonar ímyndaða skrímsladeild.

Þegar rökin þrjóta er farið í manninn

Elsa Hrafnhildur Yeoman, borgarfulltrúi Bjartrar framtíðar, tilheyrir stjórnmálahreyfingu sem gefur sig út fyrir að vera leiðandi afl í breyttri stjórnmálahefð. Eins og sagt er í stefnu þeirra: „Tölum af virðingu og sanngirni um hvort annað.“

Það er eitt að búa til göfug markmið, en annað að fylgja þeim eftir – en þetta er í rauninni eitt af sára fáum stefnumálum sem hefur gefið flokknum einhverja sérstöðu í hinu pólitíska litrófi.

Markmið Bjartrar framtíðar verður að skoða í ljósi reynslu Kjartans Magnússonar, borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins, af viðskiptum hans við flokksmenn þeirra í borgarstjórn Reykjavíkur. En Elsa Hrafnhildur Yeoman, spurði Kjartan ítrekað að því hvort hann væri með Alzheimer-sjúkdóminn á nýlegum fundi forsætisnefndar.

Er hægt að segja að Elsa Yeoman hafi talað við Kjartan af virðingu, eða sýnt honum sanngirni ?

Nei, borgarfulltrúin Elsa, tók fullan þátt í þeim skrípaleik sem fór fram á fundinum, þar sem ítrekað var gripið fram í fyrir Kjartani, fólk strunsaði út af fundinum meðan hann talaði, og dylgjum var látið rigna yfir hann.

Björt framtíð passar nefnilega ágætlega í það eineltisumhverfi sem samstarfsflokkar þeirra í meirihluta borgarstjórnar hafa myndað, og markmið um virðingu og sanngirni fyrir öðru fólki eiga ekki við þegar rökin þrjóta en þá er farið í manninn og öllum meðulum beitt til að rægja hann og smána - eins og hér sést.

Næst þegar talið berst að breyttri stjórnmálahefð hjá ungum stjórnmálahreyfingum ætti framkomu þeirra á umræddum forsætisnefndarfundi að vera haldið til haga.

Spurði ítrekað hvort borgarfulltrúi væri með Alzheimer

Fögur fyrirheit en fátt um efndir hjá Degi B. í borginni

Stundin, sem birtir hannað fréttaefni fyrir Pírata og Samfylkinguna, birti í dag úttekt á kosningaloforðum Samfylkingarinnar fyrir síðustu borgarstjórnarkosningar. Þar kemur fram, réttilega, að Dagur B. Eggertsson hafi lofað 2500 – 3000 leiguíbúðum, ásamt því að lofa stórfelldri aukningu í uppbyggingu íbúða almennt.

Samkvæmt Stundinni, þá er íbúðauppbygging „á áætlun“. Hvernig sem þeir fá það út, en leti þeirra til að kafa dýpra í þessi loforð er aumkunarverð, svo ekki sé meira sagt.

Stundin gefur sig út fyrir hágæða rannsóknarblaðamennsku, en það á bara við þegar þörf er á því fyrir Pírata og krata-pestina, að klekkja á Sjálfstæðis- eða Framsóknarmönnum með hönnuðum fréttum – og sprengja stjórnir á grundvelli stolinna gagna úr stjórnsýslunni.

Blaðamenn Stundarinnar eru hins vegar of latir til að fara á vef Þjóðskrá Íslands og kanna hvernig íbúðauppbyggingu hefur verið háttað í stjórnartíð Samfylkingarinnar á kjörtímabilinu.

Samkvæmt opinberum talnagögnum þá var uppbygging sem hér segir:

2014 – 394

2015 – 262

2016 – 635

2017 – 322

Samtals eru þetta 1613 tilbúnar íbúðir á öllu kjörtímabilinu. Til samanburðar voru 611 íbúðir í Mosfellsbæ, margfalt minna sveitafélagi – þar sem tilbúnar íbúðir voru 401 árið 2017, eða 79 fleiri íbúðir en í Reykjavík.

Er þetta ásættanlegt ?

Í nóvember árið 2014, þegar Dagur B. var nýlega sestur í borgarstjórastólinn, kynnti hann áform um uppbyggingu 4000 – 6000 íbúða í Reykjavík, næstu fjögur til fimm árin. Nú eru þrjú og hálft ár liðið frá þeim tíma, og það eru 1613 tilbúnar íbúðir komnar í það heila, þar af 138 leiguíbúðir.

Athugið; 138 leiguíbúðir af 2500 sem lofað var. En hvað gera þægu fjölmiðlarnir hans Dags ? Stundin, Kjarninn, Hringbraut og RÚV ? Öll áhersla er lögð á hversu Reykjavík standi sig vel í veitingu félagslegs húsnæðis í samanburði við nágrannasveitafélögin.

Breytir það einhverju máli ? Hvers vegna var Dagur B. Eggertsson og flokkurinn hans Samfylkingin kosin til valda ? Var það ekki einmitt vegna þeirra kosningaloforða sem hér hafa verið talin upp ?

Fríar það Dag B. ábyrgð af loforðum sínum, hvernig málum er háttað í öðrum sveitafélögum ?

Meðan undirlægjuháttur og aumingjaskapur fjölmiðlamanna er á þessa leið, þá þurfa Dagur B. og Samfylkingin ekki á kosningamaskínu að halda. Hlutdrægir fjölmiðlar sjá um áróðurinn.

Þórður Snær skáldar í Kjarnanum

Þórður Snær Júlíusson, handbendi fjármagnseigandans – Vilhjálms Þorsteinssonar, býr til skáld-pistil í Kjarnanum – einum af fjölmiðlum Samfylkingarinnar.

Þórður segir:

Fylgið fellur hratt af þeim þremur flokkum sem sitja saman í rík­is­stjórn. Allir mæl­ast þeir nú með tölu­vert minna fylgi en þeir höfðu í kosn­ing­unum í októ­ber,

En eins og sést á meðfylgjandi mynd, þá stendur fylgi Sjálfstæðisflokksins í stað og fylgisbreyting VG og Framsóknar eru innan vikmarka, í þeim ónákvæmu könnunum sem nú eru gerðar.

Ef eitthvað er, væri hægt að segja að VG hefði tapað örlitlu fylgi, sem kemur hratt til baka þegar fólk áttar sig á málefnafátækt Samfylkingarinnar.

Tilgangur Þórðar, er að draga upp ímyndaða óánægju með ríkisstjórnina, til þess að valda ólgu í baklandi og þingflokki VG. Þórður telur það líklegt til árangurs, svo flokkurinn hans – Samfylkingin – komist frekar að kjötkötlunum.

Þórður, sem leggur mikið á sig til að telja öllum trú um hlutleysi sitt, tekur svo hlutdræga afstöðu gegn Ásmundi Einari Daðasyni og Braga Guðbrandssyni. Sem kemur ekkert stórkostlega mikið á óvart, ef RÚV er búið að elta Stundina í herferð gegn Framsóknarmönnum eða Sjálfstæðismönnum – þá er Kjarninn aldrei langt undan.

Þórður segir:

Nú er nýr slíkur dans að hefj­ast. Inni­haldið er sam­bæri­legt. Leynd­ar­hyggja, vald­níðsla og sér­hags­muna­gæsla. Já, og meint barn­a­níð.

Hér tekur ritstjóri Kjarnans afstöðu með Pírötum/Samfylkingunni/Viðreisn gegn Ásmundi, með barnavernd Hafnafjarðar gegn Braga og með móður stúlknanna gegn föður þeirra – næstum því. Þórður er nægilega skynsamur til að setja orðið: „meint“ þarna inn á milli. En setningin er jafn krassandi fyrir vikið.

Þegar mál þetta er afstaðið, og sama hvernig það fer, munu Þórður og félagar hans í Kjarnanum halda áfram vinnu sinni; að sprengja núverandi ríkisstjórn – það er eitt sem er öruggt. En hann þarf ekki að reyna að halda því fram að Kjarninn sé hlutlaus fjölmiðill, við skulum hafa það hugfast – næst þegar slíku er haldið fram.

Ef Halldóra Mogesen væri ráðherra...

….þá væru allar persónugreinanlegar upplýsingar sendar til Stundarinnar. Stundin gæti svo valið úr eftir sínum hentugleika, og hannað fréttir úr efniviðnum.

Ásmundur Friðriksson, nefndarmaður í velferðarnefnd, sendir nefndarformanninum Halldóru Mogesen tölvupóst. Halldóra áframsendir á alla í þingflokki Pírata. Einhver úr þingflokknum áframsendir á Stundina, sem birtir tölvupóstinn óbreyttan á vef sínum.

Var einhver að biðja um sannanir fyrir samstarfi Stundarinnar og Pírata ?

Ef svo er, þá eru þær komnar hér.

„Mígleki“ upplýsingum til Stundarinnar

Eru Píratar nauðsynlegir ?

Tilefni þessara skrifa er pistill eftir Fanneyju Birnu Jónsdóttur, sem birtist í Kjarnanum nýverið undir yfirskriftinni: „Til hvers eru Píratar?“. Pistil hennar verður svo að setja í samhengi við framkomu þeirra í þinginu á liðnum misserum.

Fanney Birna, sem eitt sinn var talin mikið efni í Sjálfstæðisflokknum, hefur nú snúist á sveif með þeim öflum sem telja Ísland vera ónýtt land sem þarfnist – af einhverjum ástæðum – algjörlega nýja uppbyggingu, með nýja stjórnarskrá og breytt vinnubrögð í stjórnmálunum.

Fanney Birna segir í pistli sínum:

Það er ótrú­legt miðað við þá tækni sem nútíma­sam­fé­lag býr yfir […] að til þurfi sér­stakan flokk […] til að berja fram með látum upp­lýs­ingar og gögn sem er nauð­syn­legt að liggi frammi í lýð­ræð­is­sam­fé­lagi. Stefna Pírata um gagn­sæi gerir flokk­inn ekki síst að því sem hann er. Og verk þeirra til að fylgja þeirri stefnu eftir ekki síð­ur. Haldi þeir áfram að ná þessum málum sínum fram munu þeir hafa náð fram meiri og betri árangri fyrir íslenskt sam­fé­lag en margir þeirra flokka sem starfa á grund­velli ára­tuga langrar stefnu.

Samkvæmt Fanneyju Birnu umverpist tilgangur Pírata í nauðsyn þess að „berja fram með látum upplýsingar og gögn“ sem eigi erindi til almennings.

Hvernig hefur Pírötum svo gengið að uppfylla meintan tilgang sinn ?

Hverju hafa þeir náð fram ?

Þeir reyndu að „berja fram með látum“ upplýsingar úr dómsmálaráðuneytinu um uppreist æru málið. Síðar kom í ljós að þar voru persónugreinanleg gögn sem dómsmálaráðherra bar samkvæmt lögum að leyna. Hamagangur Pírata í því máli skilaði engu fyrir heildarniðustöðu málsins. Áður en barningur þeirra hófst, hafði átt sér stað vinna í dómsmálaráðuneytinu um breytingar á lögum um uppreist æru. Sú vinna hafði ekkert með Pírata að gera og því var engin tilgangur með aðkomu þeirra að málinu.

Síðan kom  skipan dómara í Landsrétt, þar sem Píratar reyndu að koma núverandi dómsmálaráðherra, Sigríði Á. Andersen, fyrir kattarnef. Alþingi samþykkti tillögur Sigríðar um skipan dómara, ásamt því að fella vantrauststillögu Pírata á ráðherra. Ekkert dómsstig hefur lýst þá dómara, sem Sigríður skipaði, vanhæfa til að gegna embætti sínu. Hér eru Píratar því einnig gjaldþrota.

Nú nýverið reyndu Píratar að klekkja á Braga Guðbrandssyni og Ásmundi Daða Einarssyni. Þar voru viðkvæm málefni fjölskyldu rædd á Alþingi á grundvelli falsfrétta frá óáreiðanlegum fjölmiðli úti í bæ – Píratar leiddu þá herferð. Viðkvæmt efni úr forsjárdeilu fólks á svo sannarlega ekki erindi til almennings og ef Píratar bera ekki gæfu til að greina þarna á milli, þá er vera þeirra á Alþingi ekki einungis ónauðsynleg – heldur beinlínis hættuleg hinum almenna borgara.

Þeir eru ófáir klukkutímarnir, sem nú má sennilega telja í vikum, sem Píratar hafa eytt í þras á þinginu í óundirbúnum fyrirspurnartíma – sem nú hefur hlotið heitið; hálftími hálfvitanna. Vera Pírata á þinginu, og tilgang þeirra verður að skoða m.t.t. alls þessa. Fjármunum skattborgara hlýtur að vera betur varið í eitthvað þarfara en þetta.

Píratar og Stundin reyna að búa til skandal

Óhæfur starfsmaður í barnaverndarnefnd Hafnarfjarðar lekur gögnum til Stundarinnar. Píratablaðið Stundin, lætur þingmenn sína í Pírataflokknum vita að skandall sé í uppsiglingu. Stundin og Píratar reyna að búa til skandal, þar sem málatilbúnaður annars aðilans er tekin trúanlegur að öllu leiti. Bragi Guðbrandsson og Ásmundur Einar Daðason eru gerðir að skúrkum í frétt sem er hönnuð af Pírötum og Stundinni.

Pírötum og blaðinu þeirra, Stundinni, er alveg sama þótt persónugreinanleg gögn leki í fjölmiðla – bara svo framalega að þeir geti komið höggi á pólitíska andstæðinga sína. Þá skiptir harmleikur fólks þá engu máli.

Píratar og Stundin, ætluðu að nýta sér harmleik fjölskyldu, til stjórnmálalegs upphlaups. Það mistókst.

Nú stendur eftir að upplýsa hvernig gögnin láku til Stundarinnar; og hvernig tengsl Pírata og Stundarinnar er háttað. Hver var hlutur þingflokksins í lekanum ? Nú þegar komið er í ljós að upphlaupið var byggt á sandi, ættu þeir þingmenn sem stóðu að því þá ekki að segja af sér ?

Píratar eru æstastir allra þegar kemur að því að fólk sé kallað til ábyrgðar. Hvernig ætla þeir að axla ábyrgð í þessu máli ?

„Ég er ekki kunningi Braga“